Kosmos

  Wraz z zakończeniem ery Apollo priorytety światowych agencji kosmicznych zaczęły się zmieniać. Ostatnie dwie dekady ścigały się, aby wysłać astronautów na orbitę i na Księżyc, teraz skupiono się na opracowaniu technologii potrzebnych do pozostania tam. Nastąpiła nowa era współpracy międzynarodowej, stacji kosmicznych i partnerstwa między agencjami kosmicznymi a przemysłem komercyjnym. Oczekuje się, że w najbliższej przyszłości sytuacja stanie się jeszcze bardziej interesująca, wraz z planami komercjalizacji niskiej orbity okołoziemskiej (LEO), wykrycia asteroid blisko Ziemi (NEA) i ustanowienia stałej obecności człowieka na Księżycu. Poza wyzwaniami logistycznymi i technicznymi, jakie się z tym wiążą, nie brakowało obaw dotyczących kwestii prawnych i implikacji, które również się z tym wiążą. W tym celu grupa prawników i ekspertów zajmujących się przestrzenią kosmiczną zebrała się niedawno, aby utworzyć Space Court Foundation (SCF), organizację edukacyjną non-profit stworzoną w celu

  Chciałeś Mimasa, masz ją. Zobrazowane przez sondę kosmiczną Cassini NASA i przetworzone przez Kevina Gilla. Misja Cassini na Saturnie wykonała wiele zdjęć Mimasa, jednego z najmniejszych księżyców w Układzie Słonecznym. A teraz możesz zobaczyć go w całej jego lodowatej, kraterowej chwale, dzięki pracy Kevina Gilla. Mimas jest prawdopodobnie najbardziej znany jako księżyc „Gwiazdy Śmierci”, ponieważ gigantyczny krater uderzeniowy z jednej strony sprawia, że ​​wygląda jak ta słynna stacja kosmiczna z filmów o Gwiezdnych Wojnach. Ale Mimas ma znacznie więcej do zaoferowania. To jeden z najmniejszych księżyców w całym Układzie Słonecznym, szeroki na nieco ponad 160 km. Jest tak mały, że ledwo może zachować swój okrągły kształt i jest przez to nieco grubszy na środku. Cokolwiek spowodowało, że gigantyczny krater prawie podzielił świat na pół, a pęknięcia po drugiej stronie Księżyca pozostają do dziś. Poza tym jego lodowa powierzchnia (Mimas składa się prawie w całości z lodu wodnego) jest

  Zespół naukowców opublikował artykuł ogłaszający odkrycie szczególnej substancji chemicznej w chmurach Wenus. O ile naukowcy mogą stwierdzić, ta substancja chemiczna, zwana fosfiną, na planecie takiej jak Wenus może być wytwarzana jedynie przez procesy życiowe. Czy znaleźli oznaki życia? Czy jest inne wyjaśnienie? Dziesiątki lat temu naukowcy i scenarzyści zastanawiali się nad życiem na Wenus. Żaden statek kosmiczny nie odwiedził nas i nie mogliśmy zajrzeć przez gęstą, mglistą atmosferę, więc wyobraźnia była nieskrępowana. Poza zasięgiem naszego wzroku mogło się tam dziać niemal wszystko. Jednak gdy we wczesnych latach sześćdziesiątych nasze sondy zaczęły ją odwiedzać, stało się jasne, że życie na Wenus jest mało prawdopodobne. Wenus została ujawniona jako piekielnie gorące piekło z toksyczną atmosferą i miażdżącym ciśnieniem. Okładka komiksu Avon z 1950 roku. Autor: Gene Fawcette - Okładki pulpy, domena publiczna.  Jednak myślenie o życiu na Wenus nie zniknęło całkowicie. W ostatnim